"Dat is vast bij jou op orde als businesscoach". Mijn schrijfcoach zei het met een grote glimlach op zijn gezicht en ik merkte dat ik steeds kleiner werd. Hij vroeg naar mijn ideale klantprofiel. Hij deed de aanname dat had ik vast uitgewerkt had of ergens op papier staan. "Nou, euhhh... niet dus..." dacht ik... alleen zei ik dat niet op dat moment.

Ergens zat het wel in mijn hoofd, maar helemaal uitgewerkt... Iedere detail tot in de puntjes... Nope, dat was er niet. Gelijk merkte ik dat het wat met mij deed. Als ik in de gaten krijg dat anderen denken dat bij mij alles tip top in orde is... dan word ik heel stil en bevries. Want bij mij is niet alles in orde. Sommige dingen in mijn business zijn voor mij ook een hele uitdaging om op papier te zetten, uit te werken of te maken. Iets met een loodgieter, waar de kraan ook lekt????

 

Mijn brein draaide overuren met verhaaltjes

Ik ging mij steeds ongemakkelijker voelen. Want het raakte mij aan in een stuk van mezelf, waardoor stemmetjes in mijn brein gelijk vat op mijn gemoedstoestand hadden. "Ohhh wat slecht en dat noemt zich businesscoach..." "Zie je, dit heb ik niet in orde, dus dat kan ik niet". De hele cha-beng.... Het gierde tierig door mijn hoofd en het had mij lekker in de greep. Op dat moment schoot ik in een oud patroon met mezelf en ik ging mij steeds onzekerder over mezelf voelen.

 

Ik vond mezelf niet goed genoeg als businesscoach

Hiervoor werd ik namelijk een hele tijd  door een patroon geteisterd van niet goed genoeg zijn. Ergens was ik ervan overtuigd dat ik niet goed genoeg was als businesscoach en daardoor ging ik zoeken naar bewijs... Dat wat ik dacht... de waarheid was. Ik zocht dus naar situaties, gesprekken, dingen die ik deed... die ik betitelde als 'niet goed'. Ik haalde daar de bevestiging uit. Waardoor ik tot de conclusies kwam dat ik niet zo goed was als de grote online kanonnen die ik zag in mijn vakgebied.

 

Ik ging steeds vaker denken “Ik kan het niet”

Het verhaaltje in mijn hoofd ging ik steeds meer geloven, omdat alleen maar zocht naar situaties die niet goed gingen. Wat wel goed ging, dat zag ik niet meer.

  • Klanten die nee zeiden tegen mijn aanbod... "Zie je wel, ik kan het niet".
  • Weinig reacties op mijn content... "Zie je wel, ik kan het niet".
  • Lege agenda plekken, "Zie je wel, ik kan het niet".
  • Ik zag alleen maar post waarin gezegd werd dat je dit en dat moest doen, wat ik niet deed... "Zie je wel, ik kan het niet".

Overal zag ik bevestiging in dat ik het niet kon. Sterker nog, het was het enige wat ik op dat moment zag. Ik was ervan overtuigd dat anderen beter waren en dat het niet de bedoeling was dat ik mijn talent ging inzetten... want ik bakte er toch niks van.

 

Opeens triggert iets je en zit je er weer middenin

Hoe hard ik ook aan dit patroon had gewerkt, opeens zat ik er tijdens de sessie met mijn schijfcoach weer middenin. Ik was weer in het 'oud verhaaltje' van niet goed genoeg zijn, door een zinnetje dat mij triggerde om zo te gaan denken. Een zinnetje dat mijn schrijfcoach zo nooit had bedoeld, maar voor mij een trigger om mijn oude emoties, gedachtes en patronen te activeren.

Omdat ik tegenwoordig aandacht heb voor mijn staat en er goed in ben om deze te managen, had ik vrij snel in de gaten dat ik hierin schoot. Het zorgde ervoor dat ik niet aanhaakte op het veld van ongekende mogelijkheden en alle negatieve kritische stemmetjes hadden vat op mij. En dat is niet handig, want het houdt mij af van wat ik hier werkelijk te doen heb.

 

Waarom voel je je opeens zo anders?

Misschien herken jij het. Het ene moment voel je je The King Of The World.... en het volgende moment zoek je naar de eerste beste steen om eronder te kruipen en er voorlopig niet onder vandaan te komen. Iets heeft je getriggerd en daardoor schiet je in een patroon met jezelf.  Krijg je allerlei gedachtes in je hoofd en merk je dat je vastloopt.

Weet dat het niets meer is dan een gedachte. En gedachtes zijn om te buigen, als je gaat handelen vanuit je geniale ondernemersstaat. Een soort superpower, waardoor je direct aanhaakt op het Universum en het veld van ongekende mogelijkheden. Je zegt dan hele andere dingen tegen jezelf.

 

 

En nou hoor ik je denken, lekker makkelijk Danielle. Even mijn gedachtes ombuigen. Hoe dan???

Heel begrijpelijk en ik ga het je laten zien. Denk eens aan een moment dat je juist helemaal geen last had van het patroon. Wat deed je? Wat dacht je en welke stemmetjes gingen er toen door je hoofd? Probeer de situatie zo scherp mogelijk voor je geest te halen en voel wat je toen voelde in elke vezel. Zie wat je deed en hoor wat je tegen jezelf zei. Je gelooft daar namelijk iets anders, wat ervoor maakt dat de negatieve stemmen geen impact hebben.

Zo zijn er zat momenten waarop ik overtuigd ben van mijn unieke talent als businesscoach. Met geen tien paarden haal je mij dan uit mijn kracht. Door daaraan te denken, haak ik binnen no-time aan op mijn innerlijke geleiding en voel weer... "O ja, dit is hoe dat voelt".  Ik ben in mijn geniale ondernemersstaat en de stemmetjes die dan hoor... inspireren mij. Halen mij niet naar beneden. Vaak krijg ik gelijk ideeën wat ik het beste kan doen. Een veel liefdevollere stem praat tegen mij, die juist wil dat ik al mijn dromen ga realiseren. Deze stem is helemaal niet bezig met wat ik precies doe en of dat het goed of fout is. "Doe gewoon je ding en laat de uitkomst daarna weer los. Dat komt helemaal goed, maar ga het gewoon doen.. je bent hier juist voor op de aarde" schiet dan door mijn hoofd.

 

Wat mag je liefdevol aankijken?

De situatie is namelijk niet voor niks op jouw pad. Net als ik op dat moment bij mijn schrijfcoach weer werd uitgedaagd om mijn gedachtes aan te kijken. Wat maakte dat deze zin mij zo triggerde? Wat geloofde ik diep, diep van binnen? Zat daar toch nog een spoortje van onzekerheid? Iets waarvan ik mij tot dat moment helemaal niet bewust van was? Of was het een stemmetje dat ik eigenlijk al heel lang hoorde, maar dat ik een klein beetje negeerde? Waardoor het nu in in vol ornaat naar voren kwam?

Het was het laatste, want als het aankomt op het schrijven van mijn content... dan zit daar toch een onzeker stemmetje in mij. Ik heb een lichte vorm van dyslectie en ergens vind ik daardoor wat ik maak, niet goed genoeg. En de uitnodiging was om dat aan te kijken en het te transformeren. Het is zo niet nodig om mij daardoor onzeker te laten maken. Dan creëer ik juist een veld om mij heen, waarin ik alleen maar gefocust bent op wat ik niet goed doe. Dat is zo niet helpend als je een business wilt bouwen.

 

Geef aandacht aan je gedachtes, emoties en patronen

Het was voor mij de uitnodiging om mijn blauwdruk achter mijn gedachtes bloot te leggen. Zodat ik zag dat alles wat ik wilde... er al was. Ik deed het namelijk in de andere situaties prima en daar twijfelde ik geen seconde aan mezelf als businesscoach. Het was maar een patroon, waarin mijn onzekerheid en dyslectie mij juist uitnodigde tot zelfliefde. Waardering voor mezelf. Met dyslectie en al... En wat er ook bij jou speel, het nodigt je ergens toe uit als je het durft aan te kijken.

Vind je het lastig? Ik heb er ook een super toffe podcast over gemaakt. Jij bent de creator van je eigen leven en ondernemersdroom. Door de keuzes die je maakt ben jij verantwoordelijk en maak jij jouw werkelijkheid. Luister mee en ontdek hoe jij bij jouw eigen veld van ongekende mogelijkheden kunt komen en zo de wereld creëert die je het allerliefste wilt.

 

 

 

Blijft het lastig? Stuur mij dan gerust een berichtje en dan kijk ik met je mee. Ik heb zo naar voren waar de bottleneck zit.

Zelf schakel ik ook steeds hulp in als ik in patronen zit. Zo heb ik vandaag wederom een berichtje gestuurd naar mijn coach of mijn content wel goed genoeg is. En door het schrijven van dit blog, zie ik dat ik weer een stapje mag maken in mijn patroon. Want ja... daar was het weer...

Tja, en weet dan dat het heel normaal is... en we hebben allemaal patronen die niet helpend zijn. De uitnodiging is om ze aan te kijken en er niet voor weg te lopen. Wat wil het jou duidelijk maken? Wat mag getransformeerd worden? Wat is jouw mooie uitnodiging op dit moment die je gaat helpen om steeds dichterbij jezelf te komen en het vooral op jouw manier te doen?