Ik ben er klaar mee om steeds maar blogs te delen met kennis. Puur omdat het goed is voor mijn SEO. F*ck SEO, het zorgt ervoor dat ik in een harnas zit waar ik niet in wil zitten. Ik wil vanuit Free Flow creëren. Er is toch geen hond die het leest, want het internet zit bomvol informatie over marketing. Dus dat gevecht ga ik niet winnen, want er zijn grotere partijen die een heel team hebben om content te maken. En daar ben ik nog niet. Wil je het wel waardevolle marketingtips lezen, dan staat mijn website vol praktische blogs over marketing. Maar voor nu gaat het roer om en ga ik delen wat mij bezig houdt tijdens het ondernemen. Wat ik meemaak en hoe ik dingen ervaar. Rauw en puur, want die bullshit gouden bergen verhalen... daar ben ik klaar mee.

Als dyslect is het moeilijk om blogs te maken

Schrijfcoaching, blog coaching, content maken workshops... ik heb het allemaal gevolgd. En dat terwijl ik dyslectisch ben... Whahaha... best knap Daan!

Ergens heb ik er een persoonlijke missie van gemaakt dat ik goed moet leren schrijven. Maar goed, na al die trainingen, ben ik nog steeds ruim twee uur kwijt aan zo'n waardevol blog. Nadenken, aanpassen... tactieken inzetten om mijn blog slim op te bouwen, zodat het alles in zich heeft om opgemerkt te worden door Google... Alleen.. euh, anderhalve paardenkop komt op mijn o zo doordacht geschreven blogs. Dus waar doe ik het in hemelsnaam voor? Google is not my friend op dit moment... dus daar kap ik mee.

Zucht, ik ben er klaar mee...

Vanuit deze rebelsheid is het idee ontstaan om ¨Lief dagboek blogs¨ te maken. Ik zat op de bank en kreeg deze boodschap door. En als ik iets belangrijk vind, dan is het inspired actions omzetten in DOEN. (Is dit goed Nederlands... ook dat laat ik los als dyslect.... en ik hou nu al van dit soort blogs.. hahahaha, wat een verademing.)

De zo hoort het blog stijl laat ik los

Nogmaals, ik ben er klaar mee om de dingen te doen zoals ik dat geleerd heb. Ik heb jaren marketingopleiding in mijn rugzak zitten en heb honderden campagnes gemaakt de afgelopen tijd. Maar ik voelde dat deze manier van bloggen voor mij niet klopte. Blogs maken kostte mij erg veel moeite en ik ging het makkelijk uit de weg onder het mom van ¨te druk" zijn. Maar dat was dikke vette onzin natuurlijk... ik zat mezelf lekker te saboteren, omdat de vorm mij niet aanstond. Ik vond het verschrikkelijk, dat bloggen. Ook na tig trainingen en cursussen.

Ik deed het al 10 jaar lang zo

Als ik terug kijk, dan heb ik het heel lang volgehouden... Echt, 10 jaar maakte ik... brave zo hoort het blogs... Om nu tot de conclusie te komen dat het voor mij zo niet werkt. Er is nog nooit een klant geweest die zei: "Ik ben op je blog geweest en daarom heb ik een gesprek aangevraagd". Raar hoor... want de blogs die ik heb gemaakt (na wat gestoei van mijn kant) zijn stuk voor stuk waardevol.

Blogs boring als hell

Maar als ik nu eerlijk kijk, dan zie ik ook wel dat ik ze zelf ook niet zou lezen. Prima inhoud hoor, maar saaiiiiiiii... nog al 😉 Dus daar stop ik mee... en ook al leest niemand mijn 'Lief Dagboek blogs', dan verandert er nog geen reet. Behalve dat ik er veel meer plezier in heb om ze te maken.

Blogs vanuit respons en wat ik ervaar in het ondernemen

Dus verwacht geen waardevolle blogs meer of misschien wel. Want een lief dagboek blog ontstaat vanuit respons en misschien zie ik weleens iets voorbij komen waar ik dan toch op wil reageren. Dat geef ik mezelf hierbij de vrijheid om toch een braaf blog te maken. OF niet... alles is daarin oke. Lekker hoor. Doen waar je zin in hebt...

Eigenwijs mijn eigen ding doen

Vanaf nu krijg je eerlijkheid en soms wat onzekerheid van mijn kant. Dan kun je gelijk zien dat jij niet de enige bent die weleens what the f*ck momenten ervaart in het ondernemen. En ik heb er zin in. Voel nu zelfs al de inspiratie borrelen om een volgend blog te maken. Hoe grappig is dat... Gewoon omdat ik zelf de rem eraf haal en het eigenwijs op mijn manier ga doen.

Bloggen, ik vond er geen reet aan

De laatste tijd moest ik steeds mijn best doen om een blog te fabriceren. Ik heb het zelfs een tijdje uitbesteed aan Tekstbroker, omdat ik er gewoon geen zin meer in had. Stuk voor stuk mooie blogs, maar mijn energie zat er niet in. En... als ik dan heel eerlijk ben, dan zat ik die voor mij geschreven blogs toch nog aan te passen, zodat ik er qua tijd nog geen fluit mee opschoot. Had ik net zo goed zelf een blog kunnen maken. Maar goed, voor een tijdje was het prettig om het zo te doen.

Tijd om het bloggen anders aan te pakken

Tot vandaag... het moment waarin ik bloed eerlijk naar mijn eigen blog kijk. Bloggen is toch een stukje van mezelf en ik kom erachter dat ik het niks vind zo.. Boring als hell... dus omdraaien die hap en het wel eigen maken. And I like....

Op naar het volgende blog... ik ben er klaar mee en ga niet meer terug naar de oude vorm. Voorlopig dan 😉 Denk ik... Nee, weet ik zeker... Nou ja, het blijft een verrassing en daar hou ik nou net van. En jij?